Badania pokazują, że masowa inwigilacja zagraża wolności słowa w Internecie. Przeczytaj najnowszy artykuł z serii #MeAndMyRights, aby dowiedzieć się więcej na temat "spirali milczenia".

Jaka jest różnica między tymi dwoma pojęciami? Oto druga część serii #MeAndMyRights, która odpowiada na to i wiele innych pytań.

Jako obrońcom praw człowieka, często zarzuca się nam, że jesteśmy krytycznie nastawieni do wszystkich pomysłów władzy, a nie proponujemy żadnych rozsądnych alternatyw. Tak więc zaczynajmy.

Masowy nadzór jest nieskuteczny, ponieważ obciąża służby bezpieczeństwa tak dużą ilością informacji, że analitycy nie są w stanie określić, które z nich są istotne.

Dlaczego? Ponieważ jest bezcelowa i niebezpieczna. Tylko tradycyjne metody gromadzenia danych wywiadowczych rzeczywiście pomogły służbom bezpieczeństwa walczyć z terroryzmem. Masowy nadzór nie przynosi oczekiwanych rezultatów.

Wiele rządów twierdzi, że jeśli nie mamy nic do ukrycia, nie powinniśmy obawiać się masowej inwigilacji. Dlaczego to wprowadzające w błąd stwierdzenie jest tak potężne i w jaki sposób możemy je obalić?

Prywatność uwalnia nas od więzów kontroli społecznej. Właśnie dlatego daje nam swobodę krytycznego myślenia, kwestionowania zasad społecznych i możliwość omawiania kontrowersyjnych pomysłów.

W tym artykule postaramy się wyjaśnić, że bez prywatności nie mielibyśmy możliwości rozwoju nowych idei i praw. Prywatność pozwala opiniotwórcom i zwolennikom innowacji społecznych zajmować się pewnymi kwestiami i zmieniać opinię większości.

Opiniotwórcy nie tylko opracowują nowe idee, które mogą stać się regułami społecznymi. Informują nas także o tym, w jaki sposób stosowane są obowiązujące zasady - dbają o zapewnienie tzw. demokratycznej odpowiedzialności.

Po informacjach ujawnionych przez Snowdena, dziennikarze i pisarze coraz częściej ulegają autocenzurze - i jest to tylko jeden z negatywnych skutków masowego nadzoru.