Sprawa, która została wniesiona do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz) przeciwko Holandii przez ubiegającą się o azyl kobietę z Zimbabwe, zakończyła się ugodą. Decyzja została ogłoszona 24 maja 2017 r.

Przymusowe przeszukanie

Skarżąca, kobieta z Zimbabwe ubiegająca się o azyl, twierdziła, że naruszono art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania), ponieważ wbrew jej woli została ona poddana rewizji osobistej.

W 2012 r. skarżąca została przeniesiona do ośrodka zatrzymań w Zeist, w Holandii, po tym jak złożyła wniosek o azyl na lotnisku w Schiphol. Gdy dotarła do ośrodka, musiała się rozebrać i poddać kontroli osobistej w celu sprawdzenia czy nie posiada żadnych zabronionych przedmiotów.

Skarżąca - która wcześniej padła ofiarą gwałtu - odmówiła rewizji osobistej. Została rozebrana przez personel, w tym dwóch mężczyzn. Ze względu na brak współpracy, po przeszukaniu kobieta została umieszczona w izolatce.

Oskarżenie, wniesione przez skarżącą, zostało uznane za bezzasadne zarówno przez Komitet Nadzoru w ośrodku zatrzymań, jak i przez Radę ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Ochrony Młodzieży (RSJ). RSJ zaoferował rekompensatę w wysokości 15 euro, ponieważ po incydencie nie sporządzono odpowiedniego sprawozdania ("sprawozdania o przemocy").

W 2013 r., sprawą zainteresował się holenderski parlament, po tym jak program telewizyjny "De vijfde dag" wyemitował odcinek poświęcony tej sprawie.

Ugoda

W raporcie opublikowanym w dniu 24 maja 2017 r. (wyrok w sprawie L przeciwko Holandii, nr 68613/13) Europejski Trybunał Praw Człowieka poinformował, że skarżąca i Holandia osiągnęli porozumienie. Biorąc pod uwagę decyzję o ugodzie, Trybunał postanowił zrezygnować z dalszego rozpatrywania wniosku:

"[Trybunał] przyjmuje do wiadomości porozumienie osiągnięte między stronami. Jest przekonany, że ugoda opiera się na poszanowaniu praw człowieka, określonych w Konwencji i jej protokołach i nie znajduje podstaw do uzasadnienia dalszego rozpatrywania wniosku. W związku z powyższym należy skreślić skargę z listy spraw."

Holenderski rząd dnia 29 grudnia 2016 r. wydał oświadczenie, w którym przyznał, że w dniu 7 marca 2012 r. naruszono art. 3 EKPC:

"Rząd zauważa, że próba osiągnięcia polubownego rozwiązania sprawy nie powiodła się, w związku z czym rząd, w drodze jednostronnej deklaracji, przyznaje, że w świetle indywidualnej sytuacji skarżącej, przeprowadzenie pełnej rewizji osobistej, której skarżąca została poddana dnia 7 marca 2012 r. w ośrodku zatrzymań dla imigrantów, przeprowadzonej przez dwie funkcjonariuszki płci żeńskiej [sic] i dwóch pracowników płci męskiej, stanowiło naruszenie art. 3 Konwencji".

Rząd wyraża ubolewanie z powodu przebiegu tego zdarzenia i chce zaoferować skarżącej kwotę zadośćuczynienia w wysokości 3,600 euro i zwrot kosztów postępowania krajowego oraz postępowania przed Trybunałem, pod warunkiem że wydatki są odpowiednio określone i uzasadnione oraz że były konieczne i zgodne z taryfami krajowymi, jak określono w dekrecie w sprawie kryteriów wynagradzania pomocy prawnej (Besluit Vergoedingen Rechtsbijstand)."

W porozumieniu podkreślono również, że w dniu 3 lutego 2017 r., Trybunał otrzymał list od skarżącej, w którym kobieta wskazuje że jest gotowa przyjąć deklarację holenderskiego rządu, pod warunkiem że oświadczenie stanie się częścią decyzji Trybunału lub w inny sposób zostanie podane do wiadomości publicznej.