Joël Munezero kwam in 2010 op eenjarige leeftijd samen met zijn moeder Peace met een medisch visum naar België omdat hij lijdt aan botdysplasie, de abnormale groei van bot of kraakbeen die een extreme vorm van primaire groeiachterstand veroorzaakt en veel medische ingrepen vereist. Die heeft Joël dan ook veelvuldig ondergaan en hij is nog altijd in behandeling. Volgens zijn artsen moet hij onder permanent medisch toezicht blijven, en wel in België.
Artsen in de Rwandese hoofdstad Kigali hebben tijdens de asielaanvraag van het jongetje namelijk bevestigd dat de medische infrastructuur in Rwanda ontoereikend is om hem goed te kunnen helpen.
Desondanks besloot de Belgische Dienst Vreemdelingenzaken twee jaar na de aankomst van Joël en zijn moeder om een uitzettingsprocedure in gang te zetten. De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen en het Hooggerechtshof hebben zich tegen initiële stappen van uitzetting uitgesproken maar het tweetal staat desalniettemin op het punt te worden uitgezet naar Rwanda.
Vreemdelingenzaken gaat eigen gang
De Dienst Vreemdelingenzaken is keer op keer niet bereid geweest om zorgvuldig te kijken naar een aanvraag voor een verblijfsvergunning op medische gronden. Deze zeer moeizame aanvraagprocedure leidt er overigens toe dat in de praktijk een wel erg laag percentage van de aanvragen wordt goedgekeurd: 1,64 procent, blijkt uit het verslag van werkzaamheden 2013 van Vreemdelingenzaken. Een aantal jaar eerder was dat nog bijna tien procent.
Vreemdelingenzaken heeft de afgelopen tijd vijf achtereenvolgende weigeringsbesluiten genomen die stuk voor stuk door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen zijn vernietigd. Toch hield Vreemdelingenzaken telkens voet bij stuk. De situatie is dusdanig ernstig dat de ombudsman deze zaken ter hand heeft genomen, een eigen onderzoek is gestart en eind dit jaar met resultaten zal komen.
Teken de petitie
De Ligue des Droits de l’Homme (LDH), die zich al jaren met de problematiek op dit gebied bezighoudt, komt dit najaar met eigen bevindingen, aanbevelingen en verzoeken.
Maar voor Joël en zijn moeder komt dit misschien te laat. Daarom doet de LDH op iedereen een beroep om op te komen voor hem en velen anderen, en zijn afkeer te laten blijken van het huidige Belgische migratiebeleid.
De LDH maant de betrokken instanties hun weigeringsbesluit te heroverwegen. Valt het te accepteren dat de mensenrechten van iedereen, en met name dat van een vijfjarig kind, op dergelijke wijze worden geschonden zonder dat daar iets tegen wordt ondernomen?
Teken de petitie voor een verblijfsvergunning van Joël en zijn moeder!