Tech & Rights

"Brieven uit het CIE": Een momentopname van het leven in Italiaans vluchtelingendetentiecentrum

"Het voelde alsof ik in een beschaafd concentratiekamp was beland," zegt Lassaad Jelassi als hij praat over zijn detentie in één van de Italiaanse identificatie- en uitzetcentra.

by Italian Coalition for Civil Liberties and Rights

Lassaad Jelassi komt oorspronkelijk uit Tunesië en woonde al meer dan 20 jaar in Italië toen hij door de politie gearresteerd werd en naar het Centrum voor Identificatie en Uitwijzing (CIE) van Ponte Galeria in Rome werd gebracht. Hij bracht vier maanden door in wat hij treffend omschrijft als "een modern concentratiekamp": een plek waar je verstoken bent van elke vorm van vrijheid en menselijke waardigheid, zelfs beroofd van je eigen naam en waar je niet meer dan een nummer bent.

Mario Badagliacca is een Italiaanse fotograaf en journalist. Hij heeft in samenwerking met de NGO's LasciateCIEntrare en Archivio Memorie Migranti het prachtige multimedia project "Brieven van de CIE" gemaakt om het verhaal van Lassaad en de vele anderen die vastzitten in "een niet-land, een pijnlijke limbo waar de mensenrechten zijn opgeschort en geweld regeert," te vertellen.

Beschamende plekken

Centra voor Identificatie en Uitwijzing zijn faciliteiten die in het leven zijn geroepen om onderdanen van derde landen op basis van het bestuursrecht vast te houden in afwachting van hun uitzetting. CIE’s zijn faciliteiten die veel weg hebben van een gevangenis, maar geen deel uitmaken van het gevangeniswezen: het lot van iemand die in een CIE terechtkomt, hoe lang hij moet blijven en hoe vaak

hij daar verblijft, hangt af van de bestuursorganen die een ruime beoordelingsmarge genieten op dit gebied.

Vanaf dat ze in de tweede helft van de jaren ’90 werden opgericht, worden deze locaties als juridische en bestuursrechtelijke onregelmatigheden gezien door grote delen van het maatschappelijke middenveld. NGO's, zoals LasciateCIEntrare zijn al lange tijd campagne aan het voeren om de misstanden die binnen deze structuren plaatsvinden, aan de kaak te stellen en verzoeken om hun definitieve sluiting.

Deze beschamende plekken zijn al lang verboden terrein voor journalisten en activisten. Ook is het nog steeds erg moeilijk om toegang te krijgen tot deze faciliteiten. De harde woorden die Lassaad gebruikt nemen je mee, samen met de sterke beelden die door Mario zijn gemaakt, in het grootste CIE van Italië en geven je een unieke kijk op het dagelijkse leven van de duizenden migranten die opgesloten zitten in dit niemandsland.