"Het beleid van België is correct. Het is een model in Europa,” zei de Belgische staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken over het migratiebeleid van zijn land. “We horen bij de beste van Europa en voeren een uiterst humaan beleid uit.”
Verstomde stemmen
Achter het prikkeldraad van gesloten migrantencentra klinken echter andere stemmen van landen als Irak, Syrië en Somalië. Zij betwijfelen de opmerkingen waarmee de staatssecretaris zichzelf feliciteert. Ze schreeuwen om hulp terwijl ze wachten om uit te worden gezet naar de plekken waar de intensiteit van de gevechten zonder twijfel de legitimiteit van hun asielaanvraag bevestigt.
De Belgische regering presenteerde kort geleden tientallen Iraakse asielzoekers die in gesloten centra zitten als kandidaten die vrijwillig willen terugkeren, waarschijnlijk omdat zij niet in staat is verantwoordelijkheid te nemen voor de tegenspraak tussen de geopolitieke werkelijkheid en haar uitzettingsbeleid.
Vertegenwoordigers van de Liga voor Mensenrechten (LvM - LDH) en de MRAX (Mouvement contre le racisme, l'antisémitisme et la xénophobie – Beweging tegen racisme, anitsemitisme en xenofobie) hadden op 23 september in detentiecentrum 127bis een ontmoeting met asielzoekers van Irak, Syrië en Somalië. Deze gedetineerden bevestigden dat er geen kandidaten voor vrijwillige terugkeer zijn maar dat ze liever in België een veilig heenkomen zoeken.
Chantage
De zondag na het bezoek kwamen veel andere asielzoekers in het centrum bij elkaar op het plein en weigerden terug te gaan naar hun cellen. In een poging om ze toch binnen te krijgen beloofden de managers van de faciliteit nog een bezoek van de Liga voor Mensenrechten.
De Liga keurt deze waanzinnige gang van zaken af die in het bijzonder gelijk staat aan schijnheilige chantage, aangezien de directeur van het centrum nog maar twee dagen daarvoor aan vertegenwoordigers van de Liga, die voor een noodsituatie kwamen nadat ze gehoord hadden dat de gedetineerden een hongerstaking waren begonnen, de toegang had geweigerd.
De Liga voor Mensenrechten keurt ook de officiële beraadslaging af, die mensenlevens in gevaar brengt en de realiteit verkapt om het onverdedigbare ten behoeve van de publieke opinie te rechtvaardigen. Op een moment dat de Europese Commissie inbreukprocedures aanspant tegen 19 EU-landen, inclusief België, voor hun gebrekkige asielbeleid mag het schouderklopje dat de regering zichzelf geeft beoordeeld worden als misplaatst cynisme.