De grootste verliezers van de nieuwe Italiaanse wet op verbintenissen tussen burgers zijn kinderen.
De controversiële voorziening voor stiefkind werd geschrapt om een aparte parlementaire instemming over de kwestie te vinden.
Italië is het enige West-Europese land dat geen enkele juridische erkenning geeft aan partners van het zelfde geslacht. Maar het doet eindelijk een stap voorwaarts op het gebied van de rechten van LGBT nu de veelbesproken wet op op verbintenissen tussen burgers door de Senaat is goedgekeurd.
Hoewel dit de eerste betekenisvolle overwinning is voor homorechten - na jarenlange vruchteloze pogingen - en premier Renzi het 'een historische overwinning' betitelde (kort nadat de wet werd goedgekeurd, twitterde hij Liefde wint) noemen veel LGBT activisten het een lege overwinning.
Liefde wint? Niet echt
De wetgeving die door de Senaat gekomen is, geeft partners van het zelfde geslacht ruimte om burgerlijke verbintenissen aan te gaan en voorziet in wettelijke rechten die gelijk zijn aan de wetten afgeleid uit het huwelijk (behalve de eis tot huwelijkse trouw), maar een belangrijke voorziening - en misschien wel het meest controversiële deel van de tekst - is er uitgehaald.
De cruciale stiefkindvoorzieningsclausule zou één partner in een burgerlijk partnerschap toestemming geven om het biologische kind van de ander te adopteren - en veel juridische experts beschouwen dat als een minimumvereiste om de zorgcontinuïteit voor kinderen te garanderen die bij homo-ouders wonen, in het geval dat de biologische ouder komt te overlijden of niet meer in staat om voor hem te zorgen.
Onder de huidige wetgeving riskeren zulke kinderen in een pleegzorgsysteem te komen omdat hun niet-biologische ouder geen wettige voogdijrechten heeft.
Kinderen verliezen
Met andere woorden: het weglaten van de stiefkindvoorziening impliceert een flinke verwatering van het effect van de wet en is in het bijzonder problematisch voor de betrokken kinderen.
Zo als het er nu voorstaat negeert de wet in wezen het bestaan en de behoeften van de zonen en dochters van homostellen, zeggen de groeperingen Arcigay en Famiglie Arcobaleno die zich inzetten voor hun rechten.
Monica Cirinnà, die het wetsvoorstel heeft geschreven, was ook allesbehalve enthousiast over de resultaten van de parlementaire discussie. "Deze overwinning heeft een leeg hart [...]. Dit is een erg belangrijke maatregel, maar ik maak me nog steeds zorgen over de kinderen van zoveel van mijn vrienden."