Neringa Dangvydė, de schrijver van van het sprookje "Een hart van amber", beweert dat ze haar lezers wilde vertellen over groepen die lijden onder sociale uitsluiting en discriminatie.
In twee sprookjes uit haar boek komen ook homoseksuele hoofdpersonen voor - een prins die valt voor een zwarte kleermaker en een prinses die verliefd werd op een schoenmakersdochter.
De uitgever van "Een hart van amber", de Litouwse Universiteit van Onderwijskundige Wetenschappen, haalde het boek in 2014 uit de schappen en noemde het "schadelijk, primitief en vooringenomen propaganda voor homoseksualiteit".
De universiteit baseerde haar besluit op de mening van het Bureau van de Inspecteur Journalistieke Ethiek, die stelde dat sprookjes over verbintenissen tussen twee mensen van hetzelfde geslacht de bepalingen in de Wet inzake de bescherming van minderheden tegen de negatieve gevolgen van openbare informatie schendt.
Actieve censuur
De wetswijziging uit 2009 breidde de lijst met voor minderjarigen schadelijke informatie uit door informatie er in op te nemen die "minachting uit voor gezinswaarden [en] het concept van het aangaan van een huwelijk en het vormen van een gezin anders dan de Grondwet van de Republiek Litouwen en het Burgerlijk Wetboek van de Republiek Litouwen bepaalt".
In twee sprookjes van het boek komen homoseksuele hoofdpersonen voor.
De voorziening in kwestie is gebruikt om de zelfexpressie van homoseksuelen te censureren, bijvoorbeeld door te garanderen dat de advertenties op sociale media die mensen uitnodigen om de Baltic Pride bij te wonen pas uitgezonden konden worden na 11 uur 's avonds, inclusief een waarschuwing dat de informatie alleen voor volwassenen was bedoeld.
Geen discriminatie
De schrijfster betwistte de universitaire beslissing voor de rechter en stelde dat de verspreiding van het boek gestopt was als gevolg van discriminatie, maar het Regionale Hof van Vilnius negeerde haar argumenten.
De gerechtelijke kamer bevestigde de mening van Bureau van de Inspecteur Journalistieke Ethiek en wees er op dat "noch de Grondwet, noch het Burgerlijk Wetboek op enig andere wijze over het huwelijk spreekt dan als tussen personen van een ander geslacht, dat is een man en een vrouw".
Het hof heeft geen moeite gedaan om af te wegen welke mogelijke schade sprookjes over verbintenissen met hetzelfde geslacht eigenlijk aan minderjarigen kunnen toebrengen.