Η νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας: «Missing the point: Lack of adequate investigation of hate crimes in Bulgaria» (Χάνοντας την ουσία: Έλλειψη ενδελεχούς έρευνας σε εγκλήματα μίσους στη Βουλγαρία) καταγράφει τις σοβαρές επιπτώσεις των εγκλημάτων μίσους στα θύματα και τονίζει πως η αποτυχία των αρχών να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την παγιωμένη προκατάληψη ενάντια στους αιτούντες άσυλο, τους μετανάστες, τους μουσουλμάνους και τις λεσβίες, τους γκέι, τους αμφιφυλόφιλους και τους τρανσέξουαλ τροφοδοτεί περαιτέρω βία και διακρίσεις.
Ρατσιστικά και ξενοφοβικά εγκλήματα μίσους
Παρόλο που υπάρχει νομοθεσία στη Βουλγαρία για τη δίωξη των εγκλημάτων μίσους που συνδέονται με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, οι αρχές αδυνατούν να αναγνωρίσουν και να διερευνήσουν τις υποθέσεις επαρκώς. Οι επιθέσεις κατά των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο αυξήθηκε το 2013, σύμφωνα με τη Βουλγαρική Επιτροπή του Ελσίνκι και άλλες τοπικές οργανώσεις.
Για ορισμένα εγκλήματα, όπως η δολοφονία ή η σωματική επίθεση, το ρατσιστικό ή η ξενοφοβικό κίνητρο αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα και φέρει πρόσθετες κυρώσεις, ωστόσο οι αρχές συχνά αντιμετωπίζουν αυτά τα εγκλήματα ως υποκινούμενα από χουλιγκανισμό, κάτι που οι εισαγγελείς δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία πως είναι ευκολότερο να αποδειχθεί.
Ο Ναζίρ, αιτών άσυλο από το Ιράκ, δέχθηκε επίθεση με μεταλλικές σιδερογροθιές από μια ομάδα οκτώ ή εννέα ατόμων το Σεπτέμβριο του 2013. Είχε νοσηλευτεί για εννέα ημέρες και έπρεπε να κάνει δύο εγχειρίσεις. Η αστυνομία δεν κατάφερε να έρθει στο νοσοκομείο για να λάβει την κατάθεση του Ναζίρ και, στη συνέχεια, αρνήθηκε να καταχωρήσει την καταγγελία του. Ο Ναζίρ εξιστόρησε το πώς η αστυνομία "μου είπε να απομακρυνθώ αλλιώς θα με στείλουν πίσω στο Ιράκ." Όταν ρωτήθηκε από τη Διεθνή Αμνηστία, το Υπουργείο Εσωτερικών δήλωσε ότι, μετά από μία εσωτερική έρευνα, οι δύο αστυνομικοί τιμωρήθηκαν για έλλειψη της δέουσας επιμέλειας στην εν λόγω υπόθεση, αλλά δεν είναι ακόμα σαφές εάν η έρευνα για την επίθεση εναντίον του Ναζίρ έχει ξεκινήσει.
Ομοφοβικά και τρανσφοβικά εγκλήματα μίσους
Δεν υπάρχει νομοθεσία στη Βουλγαρία για τη δίωξη ομοφοβικών εγκλημάτων μίσους που σήμερα διερευνώνται και διώκονται, απλά ως πράξεις χουλιγκανισμού.
Ο Mihail Stoyanov, φοιτητής 25 ετών, σκοτώθηκε με κτηνώδη τρόπο σε ένα πάρκο στη Σόφια το 2008, επειδή θεωρήθηκε ότι είναι ομοφυλόφιλος. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, ένας άνδρας κατέθεσε ότι οι δύο ύποπτοι ήταν μέρος μιας ομάδας που επιθυμεί να «καθαρίσει» το πάρκο από τους ομοφυλόφιλους. Ωστόσο, λόγω των νομοθετικών κενών, τον Αύγουστο του 2013, η Εισαγγελία της Σόφιας άσκησε δίωξη για φόνο υποκινούμενο από χουλιγκανισμό. Ο εισαγγελέας στην υπόθεση ανέφερε στη Διεθνή Αμνηστία: "Ο νόμος είναι ελλιπής και γι 'αυτό δεν μπορούσε να λάβει υπόψη του το ομοφοβικό κίνητρο στο κατηγορητήριο".
Εμπόδια στη δικαιοσύνη για τα θύματα
Καταρχήν η πλειοψηφία των θυμάτων εγκλημάτων μίσους δεν τα αναφέρουν στις αρχές. Μερικοί υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο συμβαίνει γιατί δεν πιστεύουν ότι η αστυνομία θα ανταποκριθεί επαρκώς στην υπόθεσή τους, ή ακόμα και επειδή φοβούνται περαιτέρω διακρίσεις από την αστυνομία.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 86% των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανσεξουαλικών ατόμων στη Βουλγαρία που είχαν υποστεί βία ή απειλές βίας, δεν αναφέρει τα περιστατικά αυτά στην αστυνομία. Περίπου το ένα τρίτο των ατόμων αναφέρει τον φόβο ομοφοβικών ή τρανσφοβικών αντιδράσεων από τις βουλγαρικές αστυνομικές αρχές ως λόγος για την απροθυμία τους να υποβάλλουν καταγγελίες.
"Οι βουλγαρικές αρχές πρέπει να ερευνήσουν, να αναγνωρίσουν και δημοσίως να καταδικάσουν τα εγκλήματα μίσους για την πρόληψη τέτοιων εγκλημάτων στο μέλλον και να αμφισβητήσουν τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις που υπάρχουν στη βουλγαρική κοινωνία", κατέληξε ο Marco Perolini, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας για τις Διακρίσεις στην Ευρώπη.