Elf Roemeense ngo’s, waaronder de Association for the Defense of Human Rights in Romania - het Helsinki Committee (APADOR-CH), willen dat premier Victor Ponta aftreedt voor misbruik van zijn bevoegdheid om noodverordeningen uit te vaardigen. In een brief verzoeken de organisaties de Roemeense ombudsman om het Constitutioneel Hof te benaderen ten aanzien van een recente noodverordening waarmee de regering in gelegenheid werd gesteld om 26 uiteenlopende wetten te wijzigen.
Het betreft de tweede noodverordening in 2015 die door de regering neutraal werd beschreven als een ‘noodverordening om wetgeving en maatregelen te herzien’. In werkelijkheid gaat het om 26 verschillende noodverordeningen die op 13 maart rechtstreeks in de Roemeense Staatscourant werden gepubliceerd, zonder dat zij eerst op de website van de overheid verschenen en er zo ruimte werd gegeven voor een publiek debat.
Regering vervangt parlement
Dit is volgens de organisaties de tactiek die de regering hanteert om het veelvoud aan noodverordeningen dat zij aanneemt, te verhullen. De Roemeense regering is zowel door maatschappelijke organisaties als de Europese Commissie bekritiseerd voor haar machtsmisbruik ten aanzien van het uitvaardigen van noodverordeningen.
Op deze manier vervangt de regering in feite het parlement en wordt het land geregeerd op basis van de grillen van de ministers, zonder publiek debat en zonder fatsoenlijke tussenkomst van de wetgevende macht.
Het is de zesde keer sinds april 2014 dat de ombudsman een klacht over deze gang van zaken ontvangt. Opnieuw wordt aan hem uitgelegd dat de regering noodverordeningen uitvaardigt die moeten worden aangevochten bij het Constitutioneel Hof omdat ze noch urgent, noch grondwettelijk zijn.
145 noodverordeningen per jaar
Volgens de APADOR-CH verkeert Roemenië het afgelopen decennium (2004-2014) om de drie dagen zogenaamd in een noodsituatie. De verschillende regeringen hebben er in de afgelopen tien jaar in totaal 1548 noodverordeningen doorheen gedrukt, met een gemiddelde van 145 verordeningen per jaar.
Het is onwaarschijnlijk dat een democratisch lidstaat van de Europes Unie zich tien jaar lang onafgebroken in een noodsituatie bevindt en het is de rol van de ombudsman om deze scheve situatie bij het Constitutioneel Hof aan te kaarten. Hij is immers ‘‘de beschermer van de rechten en vrijheden van burgers in hun verstandhouding met de overheid’’.