Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że w związku z tym konieczne jest przeprowadzenie skutecznych dochodzeń, które mogą doprowadzić do identyfikacji i, w razie potrzeby, ukarania winnych.

Znaczenie odpowiednich systemów służących do identyfikacji funkcjonariuszy policji

Organy ds. praw człowieka ONZ i Rady Europy wielokrotnie stwierdzały, że hiszpańskie sądy nie przeprowadziły skutecznych dochodzeń w sprawie skarg dotyczących złego traktowania. Co więcej władze nie podejmowały wystarczających wysiłków w celu ścigania domniemanych sprawców, a takie praktyki sprzyjają bezkarności. Aż w dziewięciu przypadkach w ciągu ostatnich 13 lat ETPC uznał, że Hiszpania naruszyła Europejską Konwencję Praw Człowieka, ponieważ hiszpańskie sądy nie przeprowadziły skutecznych dochodzeń w sprawie skarg dotyczących tortur lub złego traktowania. Komitet Praw Człowieka ONZ i Komitet Przeciwko Torturom, działając w charakterze quasi-jurysdykcyjnym, również w pięciu przypadkach uznały, że hiszpańskie władze sądownicze nie przeprowadziły skutecznych dochodzeń w sprawie zarzutów o stosowanie tortur lub innych form złego traktowania.

Ponieważ państwa są zobowiązane do przeprowadzania oficjalnych, skutecznych dochodzeń, należy zapewnić, że funkcjonariusze organów ścigania są łatwi do zidentyfikowania. Jest to podstawowa gwarancja właściwego zapobiegania torturom, innym formom złego traktowania oraz kulturze bezkarności.

Sprawa pani Lopez Martinez jest przykładem braku przeprowadzania przez Hiszpanię dokładnego, adekwatnego i skutecznego dochodzenia w sprawie zarzutów o stosowanie tortur i innych form złego traktowania. Z tego powodu organizacja członkowska Liberties, Rights International Spain, przedstawiła ETPCz niezależną opinię, w której podkreśla, że obowiązek łatwej identyfikacji funkcjonariuszy organów ścigania to niezbędny środek służący zapobieganiu torturom i złemu traktowaniu.

Okoliczności sprawy

29 września 2012 r. pani Lopez Martinez po udziale w demonstracji udała się do baru. Twierdzi, że oficerowie policyjnych oddziałów prewencji weszli do baru i wyprowadzili ją z lokalu. Skarżąca twierdzi, że gdy znalazła się na ulicy funkcjonariusze zaczęli ją bić i upokarzać. Kobieta zeznała, że po złożeniu skargi na brutalne traktowanie, nie przeprowadzono skutecznego dochodzenia, a sprawa została zamknięta, ponieważ policjantów nie udało się zidentyfikować.

Ze względu na liczne skargi dotyczące trudności w odczytaniu numerów identyfikacyjnych funkcjonariuszy policji (którzy nie noszą numerów, ukrywają je lub odwracają do góry nogami), hiszpański rzecznik praw obywatelskich wszczął dochodzenie i wydał szereg zaleceń. Wśród nich znalazło się zalecenie zwiększenia rozmiaru identyfikatora, a także umieszczenie odznaki na różnych częściach munduru, tak aby była ona lepiej widoczna.

Problem nie znika

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przyznało, że powodem, dla którego oficerowie policyjnych oddziałów prewencji nie zostali właściwie zidentyfikowani, był fakt, że w pewnych okolicznościach musieli nosić odzież ochronną, taką jak kamizelka taktyczna czy kuloodporna, do których nie dało się przyczepić numeru identyfikacyjnego ani odznaki. Ponieważ te kamizelki zakłada się na mundur, numer identyfikacyjny i odznaka są w ten sposób zakryte i niewidoczne.

W związku z tym Ministerstwo wprowadziło zmiany i zaleciło zamieszczenie specjalnego, łatwo widocznego numeru dla funkcjonariuszy policyjnych oddziałów prewencji, który można nosić przymocowany do tylnej części kamizelki. Pomimo tej zmiany hiszpański rzecznik nadal otrzymuje skargi dotyczące problemów z identyfikacją funkcjonariuszy. Oznacza to, że system jest nieskuteczny, a problem nie został jeszcze rozwiązany. Rights International Spain ma nadzieję, że Europejski Trybunał Praw Człowieka uzna, że odpowiedni system identyfikacji członków organów ścigania jest podstawowym elementem ochrony proceduralnej, o której mowa w art. 3 EKPC.