Tech & Rights

#MeAndMyRights: Privacy is niet het recht om iets te verbergen

Overheden vertellen ons dat als we niets te verbergen hebben, we niet hoeven te vrezen voor massa-surveillance. Waarom is dit misleidende en boosaardige argument zo invloedrijk? Hoe kunnen we het verslaan?

by Israel Butler

Op een zomerse dag kwam ik thuis en ontdekte dat mijn vriendin haar laptop had open laten staan. Ze vindt me betrouwbaar en maakt zich niet daarom druk om haar privacy. Ze blijft ingelogd op veel van de webpagina's die ze bezoekt, zoals Facebook, Gmail, LinkedIn, haar abonnement op de New York Times, haar Amazon-account, haar account bij de plaatselijke bibliotheek, haar Spotify-account en haar zorgverzekeringsprofiel. Oscar Wilde zou hebben gezegd: "Ik kan alles weerstaan, behalve verleiding", en wie ben ik om het met zo'n slimme kerel oneens te zijn?

Lees vorige delen van de #MeAndMyRights serie

Dus ik ging door haar persoonlijke berichten op Facebook en haar Gmail account. Ze praat veel over mij met haar vrienden. Ze vindt me een geweldig persoon, maar ze wil dat ik het onderwerp niet meer elke keer verander wanneer ze over de toekomst begint. Ik controleerde de lijst met artikelen die ze in The New York Times had gelezen: veel serieuze dingen over Trump, moslimvrouwen in Europa, burkini's en veel roddels over beroemdheden; over hoe een zangeres na de geboorte van haar kind weer in vorm kwam door middel van pilates en yoga. Ik keek naar welke boeken ze van de bibliotheek leende: economie, communicatiestrategieën, management, zwangerschap en voeding. Ik keek naar de muziek ze in Spotify heeft geluisterd en werd eraan herinnerd hoe anders onze smaak is: Drake, Mariah Carey, Kanye West, Fink, 2 Unlimited, the Spice Girls. Ik bekeek haar internetgeschiedenis. Ze besteedt veel tijd aan de online website van de BBC, waar ze leest over de toekomst van Europa, de migratiecrisis en terrorisme. En baby namen. Toen controleerde ik of ze medische omstandigheden voor mij verborgen hield. Ik zag dat ze om informatie had gevraagd over welke prenatale diensten beschikbaar zijn met haar verzekering. We moeten praten.

Eng vriendje, toch? Denk je dat ik een stalker ben? Massa-surveillance plaatst al deze informatie en meer (zoals je locatie op elk gewenst moment) in handen van de veiligheidsdiensten. Hoor je de hit 'Every breath you take' uit 1983 van de groep The Police (de ironie!) al op de achtergrond spelen terwijl al je gegevens worden verwerkt door veiligheidsdiensten? Met één klik op de knop kunnen ze vaststellen dat mijn vriendin een ambitieuze, politiek centrumlinkse mensenrechtenactivist is met een slechte muzikale smaak en een kinderwens.

De overheid vertelt dat we ons nergens zorgen over hoeven te maken. De veiligheidsdiensten zijn niet geïnteresseerd in onze privé zaken. Ze zijn alleen geïnteresseerd in het opsporen van criminelen. Dus als we niets strafbaars te verbergen hebben, hebben we niets te vrezen. De veiligheidsdiensten zullen simpelweg alle potentieel genânte informatie negeren.

Lees vorige delen van de #MeAndMyRights serie

Veel mensen begrijpen alle ophef niet. Een vriend van mij zei tegen mij: 'Natuurlijk hou ik van privacy, er zijn veel dingen die ik liever geheim zou houden. Ik wil niet dat de mensen die ik ken intieme foto's zien die bedoeld zijn voor mijn partner, of mijn e-mails te lezen en soms maak ik zeer aanstootgevende grappen. Ik bedoel ze niet verkeerd, maar als ze uit de context gehaald zouden worden, zou ik in de problemen kunnen komen. Maar het is de overheid die massaal toezicht houdt. Niet mijn vrienden of familie. Dus ik voel me niet echt vernederd, want ik ken ze niet. Omdat massa-surveillance ons beschermt tegen terroristen, vind ik het geen probleem. Ik doe niets illegaals, dus ik vind het niet erg dat de autoriteiten kunnen meekijken.'

De autoriteiten zijn slim - hun argument 'niets te verbergen, niets te vrezen' doet twee dingen. Ten eerste vermindert het de waarde van privacy tot iets dat alleen nuttig is voor individuen en niet voor de samenleving als geheel. Ten tweede, het maakt privacy tot iets slechts. Alsof het enige doel van privacy is om ons in staat te stellen te liegen en ermee weg te komen. Om geheimen te verbergen. En dat is genoeg om iedereen die wil opkomen voor privacy af te schrikken. Als de autoriteiten niet geïnteresseerd zijn in je pornocollectie of e-mails aan je psycholoog, waarom maak je je dan zorgen over het feit dat ze je gegevens verzamelen? Volgens de overheid heb je een geheim te verbergen als je voor privacy wilt opkomen.

Om het 'niets te verbergen' argument te weerleggen, moet je begrijpen dat beide kanten van de vergelijking niet kloppen. Ten eerste, zoals we in eerdere artikelen hebben gezien, beschermt massa-surveillance ons niet tegen terrorisme. Het is nutteloos en het maakt ons feitelijk kwetsbaarder. We leggen in feite onze levens bloot voor overheden en we krijgen er niets voor terug.

Ten tweede is privacy niet alleen een recht om je geheimen te bewaren. Privacy is veel meer dan dat. En het is zo belangrijk voor ons als een samenleving dat we het niet kunnen behandelen als een persoonlijk product dat we allemaal kunnen weggeven. Privacy geeft ons de vrijheid om informatie te krijgen, te denken en beslissingen te nemen over onze samenleving en democratie - over hoe we willen leven, wie onze leiders zouden moeten zijn en volgens welke wetten en morele waarden we zouden moeten leven. Zonder privacy kan een democratie niet goed werken. Waarom denk je dat er aparte stemhokjes zijn ? In de volgende paar artikelen zullen we dit uiteenzetten en in meer detail uitleggen hoe privacy de basis vormt van democratie.

Oh en vrees niet liefje, als je dit leest, ik zweer dat ik niet echt door je computer hebt gezocht!

Als je meer informatie wilt of eens wil kijken naar het bewijs en onderzoek dat we gebruiken voor deze artikelen, kan je hier een kijkje nemen in ons volledige rapport 'Veiligheid door mensenrechten' ('Security through Human Rights').

privacy , #MeAndMyRights