Tech & Rights

Je mag mijn fitness dieet volgen. Of niet.

Er zijn meer redenen om iets niet te delen dan alleen het feit dat je je ergens voor zou kunnen schamen.

by Orsolya Reich

Om eerlijk te zijn, ben ik maar een pietje precies. Ik hou mijn financiën bij, ik heb netjes geordende multomappen voor mijn diploma's en medische gegevens en, als ik dat zou willen, zou ik kunnen checken hoe mijn sportprestaties de laatste 7 jaar waren en wat mijn gewicht was op een specifieke dag. Wanneer ik een dieet doe, sla ik ook op wat ik eet. Ik doe niet geheimzinnig over mijn privéleven. Ik deel veel met vrienden en bekenden. En ik schaam me niet voor mijn financiën (oké, misschien had ik niet vijf keer naar de hobbywinkel moeten gaan in februari), voor wat ik eet (heb het maar niet over die pot Nutella), mijn gewicht of mijn trainingen. Betekent dat, dat als ik gevraagd zou worden om mijn gegevens online te zetten, ik daar geen probleem van zou maken?

Nee.

Je zou kunnen zeggen dat er gewoon iets in zit waar ik me voor schaam. Als er niets was, zou ik er geen probleem hebben met het idee om mijn logs openbaar te maken. Maar dit is niet waar. Er zijn meer redenen om iets niet te delen dan alleen het feit dat je je ergens voor zou kunnen schamen.

Denk maar aan je slaapkamer. Als er iets gebeurt tussen twee volledig bewuste volwassenen, is dat toch zeker niets om je voor te schamen. Toch kun je je gemakkelijk voorstellen dat mensen je voor de gek zouden houden, of nog erger, je naar behandelen als ze toegang zouden hebben tot de zelfgemaakte video die je gisteravond met je partner maakte.

We leven in een wereld met eikels. En velen van onze medeburgers zijn geen echte eikels, maar zullen de eikels volgen en in ze geloven als ze maar luid genoeg zijn. Het is duidelijk dat het geen schande is om verdedigers van rechten te steunen. Maar in een land waar door autoritaire populisten wordt verteld dat mensenrechtenverdedigers verraders zijn van nationale belangen, zouden veel mensen terecht in paniek raken als de regering rechtenverdedigers dwingt de namen van hun donoren te publiceren. Ze zullen vrezen dat hun sociale relaties of werkstatus eronder zullen lijden zodra hun gift openbaar wordt. Dit geldt met name als ze doneren aan mensenrechtenactivisten die werken met impopulaire groepen, zoals daklozen, immigranten, Roma of LGBTQI-mensen. En velen van hen, begrijpelijkerwijs, stoppen dan liever met doneren.

Dus wanneer sommige regeringen zeggen dat als mensen niets schandelijks zouden doen, ze niet zouden twijfelen om hetzelfde ook openbaar te doen en dat ze zeker niet anders zouden handelen, vertellen ze simpelweg leugens. Wanneer overheden rechtenverdedigers dwingen om de namen van hun privédonors te publiceren, willen ze je recht om compassie privé te tonen wegnemen. Ze willen dat mensen minder doneren en verdedigers van rechten minder geld hebben om op te komen voor de rechten van het volk.

Trouwens, hier vind je al de informatie over mijn favoriete workout.

DEZE BLOG IS ONDERDEEL VAN ONZE CAMPAGNE VOOR EEN EUROPEES VRIJHEIDSFONDS. HIER KUN JE MEER TE WETEN KOMEN OVER HET FONDS EN DE CAMPAGNE STEUNEN.