De Belgische krant La Libre Belgique publiceerde afgelopen maandag een artikel dat de situatie van werklozen behandelt die grote problemen ondervinden bij het vinden van een baan.
Het artikel vertelt onder andere het verhaal van Étienne, wat een goed beeld geeft van de situatie van veel werklozen met een verminderde werkcapaciteit, die genoodzaakt zijn om het verzekeringssysteem te verlaten omdat ze het einde van het traject naar werk dat hen werd aangeboden hebben bereikt.
Wazige begeleiding
Deze verhalen en de voortgezette aanscherping van het verzekeringssysteem zijn zorgwekkend voor de Ligue des droits de l'Homme (LDH), die al meerdere keren alarm sloeg toen de categorie "MMPP" werd aangemaakt. Deze categorie verwijst naar elke werkloze met een "medische, mentale, psychologische en/of psychiatrische" conditie.
Als de categorie problemen onderstreept die soms echt zijn, dan heeft het ook een gevaarlijk stigmatiserend effect op deze specifieke werklozen. Ten tijde van de ontwikkeling van de categorie had de begeleiding die deze werklozen kregen aangeboden vage contouren.
Een aantal jaar geleden zagen we spanning ontstaan tussen politici en economische leiders over twee opties: het niet steunen van een "reserveleger" van werklozen die als onproductief gezien worden en gestraft kunnen worden door de RVA (de nationale werkloosheidsdienst) en uitgesloten van een werkloosheidsuitkering; of het aanbieden van steun en begeleiding aan diegenen met een beperking die tot arbeidsongeschiktheid heeft geleid, gelet op professionele rehabilitatie. De autoriteiten lijken voor de eerste optie gekozen te hebben.
Slordige hervormingen
De hervormingen van de overheid in de activatieprocedure voor arbeidsongeschikte werklozen maken het onmogelijk om de sociale afbraak te beperken die het gevolg was van de gegeneraliseerde activatie van gedeeltelijk arbeidsongeschikte werklozen. De afgelopen jaren hebben de toegepaste hervormingen op het gebied van werkloosheidsverzekeringen een aantal van deze werklozen ertoe gedwongen om om tussenkomst van medische zorg- en ziekte-uitkeringen te vragen, en in het geval van afwijzing hiervan zich tot de sociale bijstand te wenden.
Terwijl de overheid overweegt om een publieke dienst op te zetten op het gebied van werkeloosheid, zoals het ook heeft gedaan met betrekking tot sociale integratie, suggereert LDH dat er wat afstand moet worden genomen om over de algehele samenhang van de huidige hervormingen in het sociale zekerheidstelsel na te denken.
De Ligue des droits de l'Homme wijst er ook op dat het een rol speelt in de bescherming van het fundamentele recht op sociale zekerheid en herinnert de overheid eraan dat het bevorderen van een sterk verzekeringssysteem de beste manier is om dit te bereiken.