In 1993 werd bedelen in België uit de criminaliteit gehaald. Sindsdien wordt een bedelaar officieel niet meer gezien als wetsovertreder, maar eerder als iemand die sociale hulp nodig heeft. In 1997 bepaalde de Raad van State dat een gemeente bedelarij op haar grondgebied niet kan verbieden in naam van de openbare orde en rust.
Enkele gemeenten ondernemen echter al jarenlang pogingen om deze gang van zaken te omzeilen door dusdanig strikte regelgeving aan te nemen dat bedelen in feite onmogelijk wordt gemaakt. Het doel van deze gemeenten is niet de strijd aangaan tegen armoede maar het verjagen van de armen.
Gemeenten omzeilen de wet
De Ligue des droits de l’Homme (LDH) en de vereniging Luttes Solidarités Travail (LST) zijn van mening dat met het aannemen van het gemeentelijk besluit getiteld ‘‘Algemeen reglement inzake bedelarij op het grondgebied van de stad Namen’’ op 26 juni jl., ook de stad Namen de jurisprudentie van de Raad van State op schaamteloze en cynische wijze probeert te omzeilen. Het stadsbestuur verbiedt bedelen in de hele binnenstad maar staat dit onder zeer strikte voorwaarden wel toe in de delen waar de hand ophouden totaal geen zin heeft vanwege het veel te lage aantal passanten.
Om deze vorm van ontwijking van het recht veroordeeld en ongeldig verklaard te krijgen, hebben de LDH en de LST op 29 augustus een beroep tot schorsing en nietigverklaring van dit gemeentelijk besluit bij de Raad van State ingediend.
Pak armoede aan, niet de armen
Net als Antwerpen, Gent, Charleroi, Verviers, Luik en andere gemeenten in een eerder stadium, probeert Namen repressief beleid her in te voeren onder het mom van de strijd tegen verstoringen van de openbare orde. Met alles behalve progressieve maatregelen worden bedelaars op onwaardige en onrechtvaardige wijze weggezet als ‘‘sociaal ongemak’’. Welbewust verwarren de gemeenten maatregelen ter bescherming van de volksgezondheid, de openbare veiligheid en de openbare orde met cosmetische maatregelen om te voorkomen dat consumenten en toeristen worden geconfronteerd met een steeds verder uitbreidende armoede die wordt gezien als een vlek op het blazoen van steden.
Armoede aanpakken doe je niet door je te richten tegen de armen. Het is verontrustend dat sommige gemeenten geneigd zijn dit te vergeten...