De hervorming van het Belgische stelsel van werkloosheidsuitkeringen uit 2012 impliceerde lagere uitkeringen op basis van een aantal factoren waaronder de duur van de vooraf gewerkte periode en de duur van de werkloosheid zelf. De sterke en snelle afname van de uitkering maakt de situatie van werkzoekenden onzeker en raakt vooral werkloze moeders met gezinslast (en zo hun autonomie verliezen) en degenen wier uitkering al erg laag is, zo laag dat zij in armoede dreigen te vervallen. Daarnaast lopen parttimers met een inkomenstoeslag het risico deze toeslag te verliezen.
Deze hervorming moet worden teruggedraaid: degressieve werkloosheidsuitkeringen gaan in tegen het Internationaal Verdrag inzake economische, sociale en culturele rechten (artikel 9 en 11) en tegen de verplichtingen die België is aangegaan in het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie tegen vrouwen (met name artikel 11) waarin het recht van iedereen op sociale zekerheid en de continue verbetering van levensomstandigheden wordt erkend.
Daarnaast worden ook samenwonenden door de hervorming niet gespaard. Ondanks dezelfde afdracht van kosten in vergelijking met andere categorieën zien samenwonenden, waarvan de meerderheid vrouw is, omwille van regels voor samenwonen hun toeslagen dalen en hun recht hierop sneller aflopen. Dit is indirecte discriminatie van vrouwen (zoals erkend door de Europese Commissie en het Hof van Justitie [Zaak C-229/89]).
Het is tijd om eindelijk een einde te maken aan de samenwoon-status van en aan degressieve werkloosheidsuitkeringen! De Ligue des Droits de l'Homme en Vie Feminine luiden de alarmbel en roepen de Belgische regering op om aan haar internationale verplichtingen te voldoen door de hervorming van de degressieve werkloosheidsuitkering terug te draaien en ten aanzien van sociale zekerheidsrechten niet meer te discrimineren.