Η νέα έκθεση της AIDA (Βάση Δεδομένων για το Άσυλο) για την Βουλγαρία, η οποία συντάχθηκε από την Βουλγαρική Επιτροπή του Ελσίνκι, αναφέρει πως δεν υπάρχουν προοπτικές ένταξης στα άτομα, στα οποία χορηγείται διεθνής προστασίας, τους πρόσφυγες που επιστρέφονται στην Τουρκία και τους αιτούντες άσυλο που δέχονται διακρίσεις στα κέντρα κράτησης στο Μάγκρεμπ και την υποσαχάρια Αφρική.
Η έκθεση χαρακτηρίζει το 2014 ως "χρονιά μηδενικής ένταξης". Κατά το 2014, οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες δεν έλαβαν καμία υποστήριξη ένταξης στη Βουλγαρία, εκτός από το ότι τους επέτρεψαν να φιλοξενούνται για έξι μήνες στα κέντρα υποδοχής μετά τη χορήγηση του ασύλου. Κατά συνέπεια, το 23% των ατόμων που φιλοξενούνται στα κέντρα υποδοχής (850 άτομα), μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015, αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα και σε δικαιώματα στην υγεία, και η προθυμία τους να εγκατασταθούν μόνιμα στη Βουλγαρία έχει μειωθεί στο ελάχιστο.
Η έκθεση περιγράφει λεπτομερώς πως 6,400 άτομα που εγκατέλειψαν τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ δεν του επετράπη να εισέλθουν στη Βουλγαρία και επέστρεψαν στην Τουρκία το 2014. Μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015, η Βουλγαρία ενέτεινε τους ελέγχους στα σύνορα και οι συνοριοφύλακες αντικαταστάθηκαν από τον στρατό.
Το 2014, οι συνθήκες υποδοχές στα κέντρα για τους αιτούντες άσυλο άγγιξαν τα ελάχιστα πρότυπα. Ωστόσο, η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες (UNHCR) εξέφρασε ανησυχίες, σχετικά με τη βιωσιμότητα αυτών των βελτιώσεων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι στο τέλος του περασμένου έτους, 6,873 αιτούντες άσυλο αντιμετώπιζαν την επιστροφή στη Βουλγαρία, σύμφωνα με τον Κανονισμό του Δουβλίνου. Από τον Ιανουάριο του 2015, τα κέντρα υποδοχής και καταγραφής στη Βουλγαρία είχαν την ικανότητα να φιλοξενήσουν 5,650 άτομα.
Η μελέτη υπογραμμίζει, επίσης, πως την χρόνια 2014, το 96% των ατόμων που ζητούν άσυλο στα σύνορα (3,851 άτομα) τέθηκαν υπό κράτηση στο Κέντρο Κατανομής του Elhovo. Εδώ, οι αιτούντες άσυλο μένουν για τρεις με έξι μέρες πριν τη μεταφορά τους σε κέντρα υποδοχής, πολύ περισσότερο από το το μέγιστο χρονικό διάστημα των 24 ωρών που επιτρέπεται από τον νόμο. Το 2014, η μέση διάρκεια κράτησης σε άλλα κέντρα μειώθηκε από τις 45 σε 11 ημέρες.
Η έκθεση τονίζει, επίσης, πως οι κρατούμενοι αιτούντες άσυλο από το Μαγκρέμπ και την υποσαχάρια Αφρική υφίστανται διακρίσεις εις βάρος της απελευθέρωσης τους και της πρόσβασης σε διεθνή προστασία. Οι αρχές καταγράφουν, ανακρίνουν και λαμβάνουν μία απόφαση στα κέντρα κράτησης επί των αιτήσεων που υποβλήθηκαν από τους ανθρώπους αυτών των περιοχών, οι οποίοι αφήνονται ελεύθεροι μόνον εάν αμφισβητήσουν τις εν λόγω διαδικασίες και κερδίσουν την υπόθεση στο δικαστήριο, και το τελευταίο εκδώσει διαταγή απελευθέρωσης.
Τέλος, οι αποφάσεις του 2014 σχετικά με τις υποθέσεις ασύλου χρειάστηκαν, κατά μέσο όρο, έξι μήνες για να ληφθούν από τους δικαστές. Οι αιτήσεις των αιτούντων άσυλο από τη Συρία (πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο στη Βουλγαρία) εξετάστηκαν σύμφωνα με τις διαδικασίες του κατ' επείγοντος για τις "προδήλως βάσιμες απαιτήσεις" και το 50% του συνόλου αυτών που αιτήθηκαν για προστασία το 2014, του χορηγήθηκε άσυλο.